Huize Groot Spriel is gelegen in het Sprielderbos nabij Garderen en is zonder overdrijving een van de charmantste landhuizen die Gelderland kent.
Sinds de bouw in de laat negentiende eeuw kent het huis een zeer bewogen geschiedenis.
Reeds in 1470 werd er melding gemaakt van de boerderij Veltwijck, die onderdeel uitmaakt van het hertogelijk bezit Spriel. In de loop der eeuwen kent het goed verschillende eigenaren. Uiteindelijk werd het gekocht door de oud-Indië ganger Wouterus Blokhuis, die in 1881 de boerderij verving door een comfortabel buitenhuis. Reeds in 1900 kwam het landgoed echter in handen van mw. Caterina Christina. van Loghem en haar echtgenote jonkheer Jan Emilius Meijer.
In 1907 gaf Meijer de opdracht het landhuis te verfraaien met een toren, waardoor het een kasteelachtig uiterlijk kreeg. Na diens dood in 1910 werd het landgoed een korte tijd beheerd door zijn uit Indië overgekomen neef F. Ch. Meijer, die het na een jaar voor gezien hield. Het was Willem Doorninck, de neef van mw. Van Loghem, die in 1929 Groot Spriel heeft geërfd en beheerd. Dankzij hem kwam het landgoed ongeschonden de crisistijd en de Tweede Wereldoorlog door, totdat een noodlottige val van de trap in 1968 een einde maakte aan zijn leven. Vrij snel daarna geraakte het landhuis in verval. In 1980 werd het huis op geheimzinnige wijze in de as gelegd. Het bouwwerk leek onherstelbaar beschadigd, maar werd op wonderbaarlijke wijze van de ondergang gered.
Titel
Groot Spriel: Een phoenix in baksteen
Auteur
drs. F. Ch. Meijer
Uitgeverij
Nog niet bekend
ISBN: nog niet bekend